Papugi to piękne ptaki o niesamowicie barwnych piórach. Znanych jest prawie 400 gatunków papug, a ich największa różnorodność występuje w Ameryce Południowej i Australii. Możemy spotkać gatunki różniące się między sobą wielkością, kolorem, sposobem życia. Wszystkie jednak mają masywny, haczykowato zakończony dziób, gruby język i towarzyskie usposobienie. Papugi są niezwykłymi czyściochami. Swoje pióra czyszczą dziobem, koncentrując się na tych z szyi i głowy – są one najbardziej narażone na zabrudzenia sokiem i resztkami jedzenia. Dla niektórych gatunków zwyczaj ten zmienił się w swoisty rytuał. Cechą charakterystyczną niektórych papug jest czubek z piór na głowie. Taką ozdobą mogą poszczycić się kakadu i nimfy. Niezwykła jest budowa papuzich nóg. W odróżnieniu od większości zwierząt nie ma ona trzech palców skierowanych do przodu i tylko jednego do tyłu. U papug dwa palce skierowane są w przód i dwa w tył – zapewnia to większą stabilność podczas wspinania się na drzewa po ich ulubione smakołyki.
Swoje piękne kolory papugi zawdzięczają różnego rodzaju barwnikom, które pobierają wraz z pożywieniem. Jedzą głównie owoce, nasiona, orzechy i jagody, rzadziej owady. Te piękne zwierzęta składają jaja w dziuplach mieszczących się na wysokości nawet 50 m. Niektóre z nich same wykuwają dziuple, inne zamieszkują puste dziuple dzięciołów, jeszcze inne wyszukują naturalnych zagłębień w drzewie. Papugi są zwierzętami długowiecznymi. Ich przeciętny wiek zależy oczywiście od gatunku. Najkrócej żyją papużki faliste, ich średni wiek wynosi od 7 do 15 lat. Najdłużej żyje zaś ararauna, która dożywa nawet 100 lat. Najstarszą żyjącą papugą jest mieszkająca w Wielkiej Brytanii ara błękitna, Charlie. Przeżyła ona ponad 100 lat, i co ciekawe, wielu ludzi twierdzi, że była ulubienicą znanego premiera Wielkiej Brytanii, Winstona Churchilla. Mimo wystrzępionych na brzuszku piór, wiekowy ptak trzyma się bardzo dobrze – najwidoczniej mimo swoich lat nadal jest młody duchem. Papugi to ptaki obdarzone ogromną inteligencją. Niektóre gatunki potrafią naśladować zasłyszane odgłosy (wydawane przez ludzi, inne zwierzęta czy przedmioty). Papuga popielata potrafi nawet przypisać niektórym odgłosom ich właściwe znaczenie. Wielką papuzią gwiazdą był Alex. Znał on 150 słów, których znaczenie rozumiał, potrafił liczyć do pięciu oraz porównywać przedmioty dzięki znajomościom pojęć i słów takich jak „mniejszy”, „większy”, „taki sam”. Papugi, tak jak inne ptaki przemieszczają się latając, ale trzeba pamiętać, że ich przodkami były zwierzęta, które posiadały cztery chwytne kończyny pozwalające na wspinanie się po drzewach. Na przestrzeni czasu nastąpiło wiele zmian umożliwiających wzniesienie się w powietrze. Pierwszą zmianą prowadzącą do zdobycia umiejętności latania było wykształcenie piór. Powstały one z łusek najprawdopodobniej po to, aby chronić przed wilgocią i wysoką temperaturą. Okazało się jednak, że rozwiązanie to sprawia, iż powietrze bardziej ślizga się po ciele zwierzęcia, czyniąc je bardziej aerodynamicznym.
W świecie uczonych mówi się również o specjalnych błonach skórnych, które były krokiem w stronę opanowania przestworzy. Były one rozpostarte między przedłużonym palcem kończyny przedniej, brzegiem tułowia i kończynami tylnymi. Takie rozwiązanie pozwalało na tak zwany lot ślizgowy – zwierzę potrafiło opaść łagodnie z wyżej położonego miejsca, dzięki zwiększonej powierzchni ciała. Nie jest to jednak latanie aktywne, które pozwala dotrzeć precyzyjnie do celu. Z tej metody przemieszczania się korzystają obecnie niektóre ssaki, na przykład lotopałanka karłowata pokonująca lotem ślizgowym nawet 55 m. Takie skórzaste błony mają również nietoperze – one jednak wykorzystują je do lotu aktywnego. Początki lotów aktywnych nie są dokładnie poznane. Niektóre teorie mówią o tym, że zwierzęta biegając próbowały sobie pomagać machając przednimi kończynami, które na przestrzeni czasu przekształciły się w skrzydła. Inna teoria mówi o tym, że spadające z drzew zwierzęta machały w stresie kończynami próbując uchronić się przed niebezpieczeństwem czekającym na dole, czy po prostu bolesnym upadkiem. W zasadzie całe ciało ptaków jest odpowiednio przystosowane do latania. Musi mieć ono aerodynamiczny kształt, a szkielet powinien być lekki – stąd niektóre kości są wypełnione powietrzem. Nie bez znaczenia jest obecność dzioba – jest to rozwiązanie znacznie lżejsze niż szczęka pełna zębów. W rezultacie wszystkich ewolucyjnych zmian ptaki wykształciły zadziwiające zdolności związane z poruszaniem się w powietrzu. Przykładem niesamowitych umiejętności jest koliber – potrafi on zawisnąć w powietrzu oraz bardzo precyzyjnie zmieniać swoje położenie z dokładnością do milimetra. Jego skrzydła poruszają się niezwykle szybko, mniej więcej 78 razy w trakcie jednej sekundy. Innym wyjątkowym lotnikiem jest kondor. Ten ważący 14 kg ptak potrafi godzinami krążyć w powietrzu, nie wykorzystując przy tym pracy własnych mięśni.
Ciekawym ptakiem jest również występujący w Polsce jerzyk, który cały praktycznie czas spędza w powietrzu. Ze względu na swoją urodę i inteligencję papugi stały się jednymi z najczęściej hodowanych w domach ptaków. Najpopularniejszymi gatunkami są papużki faliste, nimfy, ary. Papugi nie są jedynie ładnie wyglądającym pupilem. Okazuje się, że mogą one też ludziom pomagać. Zalecane są one osobom które mają problem z jąkaniem się i wadami wymowy. Próbując nauczyć zwierzaka poszczególnych słów należy wypowiadać je poprawnie, z dużą dokładnością. Zatem ćwicząc papugę, ćwiczyć można również siebie.
